Epilogue - Alternatywne zakończenie

Odsiedziałem 4 lata, ale przeżyłem tylko i wyłącznie dzięki temu że Ivette wysyłała mi listy, poprzez oczywiście osoby postronne. Pisaliśmy ze sobą. Kocha mnie nadal, mimo tego co jej powiedziałem, tego co zrobiłem. Nienawidzi mnie za to że określiłem ją jako bezmyślnie zakochaną i nie poczytalną, że jej zeznania są guzik warte. Pisała że tęskni. Gdy wreszcie cztery lata miną, chciałabym się z tobą zobaczyć. Czytając jej listy tylko kręciłem zrezygnowany głową. Wiesz że nie możemy. Chyba że z odległości stu metrów Ivette. 

Odpisywała mi za każdym razem tak samo : Poruszę niebo i ziemię by tylko móc cię zobaczyć. 

I oto jestem. 

Maszeruję po Londynie, czuję na sobie wzrok każdego przechodnia. Wiem co sobie myślą. Pedofil. 

-Liam - podniosłem głowę i zobaczyłem biegnącą w moim kierunku kobietę. Kobietę? O nie.. Ale zaraz.. Gdy dzieliło mnie od niej tylko kilka metrów zobaczyłem znane mi rysy twarzy. Scarlett. Przystanęły naprzeciwko mnie zdyszana. Pochyliła się, podparła dłonie na kolanach i starała się złapać oddech - Nie mogłeś podejść?! - wydyszała. Spojrzałem na nią unosząc jedną brew. 

-Dorosła z ciebie kobieta - zauważyłem. Prychnęła i wyprostowała się poprawiając kręcone, farbowane na ciemny brąz włosy. 

-21 latek, ale ja w innej sprawie niż mój wiek czy wygląd. Przebiegłam dokładnie 99 metrów stamtąd, chyba musisz się cofnąć o metr. Znaczy się zważając na zakaz zbliżania.

Co? O czym ona..

-No cofnij się - przewróciła oczami. Zrobiłem kilka kroków w tył. Stanęła obok mnie i wskazała coś daleko przed nami. Wzdłuż była bardzo długa na której końcu ktoś stał. Nie ktoś a ona. Ivette pomachała mi z daleka - Się coś później wymyśli ale na razie tyle - Scarlett wzruszyła ramionami - Zmieniłeś się.

-Kiedy ostatni raz się widzieliśmy to byłem zakuty w kajdanki stojąc w sali sądowej. 

-Oh - spuściła wzrok - Nie jestem do końca pewna o co im chodziło ale twój przyjaciel, Zayn? Ustalił że musisz przyjść na lotnisko, jego lotnisko, dzisiaj wieczorem, dokładnie o 19. 

Wieczorem dotarłem na lotnisko, było nieczynne. Nie wiem kiedy Zayn je zamknął. Cały dzień chodziłem w kółko, myślałem tylko o tym że dziś ją zobaczę. Tęskniłem za nią. Tylko dzięki niej przetrwałem to piekło które odbywało się za więziennymi murami. Przelazłem przez ogrodzenie i ruszyłem na otwarte pole gdzie był pas startowy. Zobaczyłem postać siedzącą na wyniszczonym asfalcie. Stałem trzy metry od oświetlonej jedynie księżycem postaci. Odwróciła głowę a na jej buzię wskoczył szeroki uśmiech. 

I zrozumiałem, że warto było spędzić cztery lata w więzieniu, byle by znów zobaczyć ten uśmiech i wielkie świecące, pełne miłości oczy. 

To jest moje miejsce na świecie. 

U jej boku.
Z Ivette.

Okay, teraz możemy zacząć ryczeć.

I oto alternatywne zakończenie jednego z moich ulubionych fanfiction.

Nie wiem czemu ale zawsze przywiązuję się do tych o Liam'ie.

Mimo iż starałam się by to, było pozytywne to i tak mi smutno że już kończę.

Będzie mi brakowało Livette, i mam nadzieje że Wam również :')

Na pewno to nie będzie moje ostatnie ff o Payne'ie.

Znając mnie, niedługo coś wymyślę i pojawi się kolejna historia o nim.

Liczę że nie zapomnicie tej historii, będziecie tu wracać (tak jak ja, bardzo skromna czytam swoje własne fanfiction).

Dziękuje! Za kochane komentarze, które zawsze podnosiły mnie na duchu, poprawiały humor i motywowały do tworzenia tego ff.

Kocham Was!

Wasza hug ya

xx
Ja z moją mamą :
Ja: Dodać już Epilog?
Mama: Taa, dobij ich z okazji Mikołajek, nie krępuj się.